1. Cliënt was in het begin van de begeleiding boos, had stress, had foute vrienden, geen eigen woning, wilde en kon niks en had financiële problemen. Het was zaak dat hij inzicht kreeg in zijn problematiek. Het grootste probleem van de man waren toch wel zijn financiën. Een belangrijke stap bestond dan ook uit het samen ordenen van zijn administratie en het maken van een overzicht van zijn schulden. Zo werd hem duidelijk waar hij stond en wat zijn gedrag voor gevolgen had voor hemzelf en anderen. In gesprek met de man besloot hij daarom hulp te zoeken bij bewindvoering. Dit geeft hem zoveel rust; hij geeft geen last meer van boosheid en stress over instanties en post. Hij ontdekt dat als hij rustig blijft, andere mensen ook meer bereid zijn iets voor hem te doen. Nu heeft de man sinds kort een woning en hij heeft ook gebroken met zijn foute vrienden. Oefening en de positieve lijn vasthouden hebben hem veranderd van een boze, stressvolle, weigerachtige man in een vrolijke, rustige (huis)man. De volgende stap is werk en ervoor waken dat de situatie stabiel blijft. De begeleiding hebben we kunnen afbouwen van dagelijks naar wekelijks.

2. Cliënt is een 33 jarige man met een IQ van <60 die in Brabant komt wonen. De man blijkt o.a ruim 100 boetes voor zwartrijden te hebben gekregen. Hij wil maar niet begrijpen dat je EERST een kaartje moet kopen, voor je instapt. De JA-coach is met hem gaan oefenen door 2x in de week samen naar het station te gaan en alle handelingen eerst voor te doen (inzicht geven) en de man het vervolgens zelf laten doen. Stapsgewijs zijn coach en man door gegaan. Na bijna 6 maanden was het zover. De man kocht gewoon zelfstandig zijn kaartjes en krijgt geen boetes meer. Dankzij dit resultaat zijn twee rechtszaken tegen de man geëindigd met een voorwaardelijke straf. Ondertussen is de man ook onder bewindvoering gesteld.

3. Cliënt is een 55 jarige man met LVB die al bijna 30 jaar op een camping woonde (gedoogbeleid). Hij maakt een misstap, krijgt reclasseringstoezicht en raakt hierdoor zijn toestemming kwijt om op het terrein te wonen (gemeentebeleid). Zijn JA-coach gaat met alle betrokken externe partners in overleg en krijgt het voor elkaar dat de man een urgentieverklaring krijgt.  De man krijgt een contingentwoning toegewezen. Hij had echter nog nooit in een "normale" straat gewoond met buren om hem heen. Hij moest zelfs wennen aan het geluid van het doorspoelen van het toilet van de bovenburen. Dit nieuwe wonen leverde de man allerlei frustraties op, bijvoorbeeld door burengeluiden, verkeer door de straat en spelende kinderen, maar ook het scheiden afval en het buiten zetten van de container vielen hem niet mee. In het begin was de begeleiding daarom intensief. Zijn coach was er soms wel 4 keer per week om alle dagelijkse dingen door te spreken, tips, do's & don'ts. Nu na een jaar gaat het redelijk. De man heeft zelfs zijn bovenbuurvrouw aangesproken op het met klompen lopen op haar parketvloer. Ook heeft hij contact gelegd met zijn overbuurman, waardoor hij dagbesteding heeft gevonden. Sinds een half jaar is er geen enkele melding meer geweest over overlast.

4. Cliënt is gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis (borderline en ADHD) en heeft in het verleden psychoses gehad. Destijds is zij zelfs verschillende keren langdurig opgenomen. Inmiddels woont zij weer bij haar ouders, die haar hebben opgevangen. Zelf is zij intussen druk doende met haar herstel. Ze krijgt vanuit de GGZ psychologische hulp en ze heeft voor praktische hulp vanuit de WMO ondersteuning aangevraagd bij Jan Arends. De JA-coach en cliënt spreken elke week een uurtje af. De vrouw vertelt hoe haar week verloopt en de JA-coach luistert naar haar verhaal en peilt tegelijkertijd wat de vrouw wil. De JA-coach stelt vragen over de afgelopen week, wat er goed ging en wat er niet goed ging, over hoe ze in die situatie terecht is gekomen en wat ze volgende keer anders zou doen en hoe dan?
Vanwege haar ADHD kijkt de JA-coach met de vrouw mee in haar agenda voor de planning van de volgende week. Zonodig geeft de JA-coach tips en stuurt bij. De vrouw komt verder rond van een uitkering, al heeft ze het niet breed. De JA-coach heeft met haar een inkomen / uitgavenformulier gemaakt en samen met haar gekeken waar ze op kan bezuinigen. Ook hebben zij samen een lijst gemaakt met zaken waar de vrouw haar geld aan uit wil geven en die afgezet tegen de lijst met zaken waar ze daadwerkelijk haar geld aan uitgeeft. Zo heeft de vrouw een beter overzicht van haar financiën. De JA-coach heeft haar ook doorverwezen naar het Juridisch Loket, omdat ze vragen heeft over haar gestopte uitkering in haar ziekteperiode. De vrouw wil nu graag een traject naar werk ingaan. De JA-coach en de vrouw zijn daarom samen bij de gemeente op gesprek geweest. Degene die zij in haar hoofd had voor loopbaancoaching kon niet door de gemeente bekostigd worden. Gezamenlijk hebben we naar een alternatief gezocht en die uiteindelijk ook gevonden. De vrouw is nu druk met haart traject naar werk.